Δεν ξέρω εάν το έχετε καταλάβει, αλλά όποτε διάφορες ομάδες (για να μην τις πω συντεχνίες) προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή άλλες διαμαρτυρίες το κάνουν για εμάς, τον απλό λαό. Για εμάς αγωνίζονται, όχι για τους εαυτούς τους. Οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, οι ταξιτζήδες, οι οδηγοί λεωφορείων, οι πανεπιστημιακοί (καθηγητές και διοικητικοί εννοείται), οι δάσκαλοι, όλοι απεργούν για το κοινό καλό.
Να, πάρτε για παράδειγμα τους φαρμακοποιούς. Τις προάλλες πήγα σε ένα φαρμακείο να πάρω κατιτίς. Μαζί με το φάρμακο, στην τσάντα μου έβαλαν κι ένα φυλλάδιο. Στην αρχή δεν το πρόσεξα. Το πρόσεξα όμως στο σπίτι. Το φυλλάδιο έγραφε αυτά που βλέπετε στην εικόνα. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω.
Λοιπόν στο εν λόγω φυλλάδιο, οι φαρμακοποιοί ωρύονται γιατί, λέει, θα πουλάνε κάποια φάρμακα στα σουπερμάρκετ, τα οποία είναι «ναός κατανάλωσης με σκοπό το κέρδος». Γιατί τα φαρμακεία τι είναι; Φιλανθρωπικά ιδρύματα; Δεν είναι επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος; Επίσης, μήπως η αγορά των φαρμάκων (και της υγείας γενικότερα) δεν είναι μια παγκόσμια αγορά τρισεκατομμυρίων που συμμετέχουν φαρμακοβιομηχανίες κολοσσοί (με σκοπό το κέρδος φυσικά;)
Τι μας λένε τώρα; Σε ποιους απευθύνονται;
Εγώ τόσο καιρό φαρμακείο να κλείνει δεν έχω δει. Κλείνουν όλοι οι άλλοι, αλλά φαρμακεία όχι μόνο δεν κλείνουν, αλλά ανοίγουν κιόλας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το συγκεκριμένο φαρμακείο που πριν ένα χρόνο δεν υπήρχε).
Στην πραγματικότητα, αυτό που τους νοιάζει είναι η τσεπούλα τους, διότι αν αύριο μεθαύριο, αρχίσουν και πωλούνται ασπιρίνες και σιρόπια στα σουπερμάρκετ (τους ναούς κατανάλωσης δηλαδή), οι φαρμακοποιοί θα χάσουν και πελατεία και κέρδη. Και το πόσο θα κάνει ένα φάρμακο στον ναό της κατανάλωσης, λίγη σημασία έχει. Και σίγουρα κάποια στιγμή θα κάνει πιο φθηνά. Το θέμα είναι ότι ο καταναλωτής θα έχει κι άλλη μια επιλογή. Θα μπορεί να αγοράζει τις… ασπιρίνες του, ότι ώρα θέλει (και το Σάββατο) και όχι στο ωράριο που έχουν επιβάλει τα φαρμακεία με το μονοπώλιό τους.
Επίσης, φυσικά και μιλάμε για φάρμακα που δίνονται χωρίς συνταγή γιατρού. Το γιατί θα πρέπει εγώ να τρέχω να βρω ένα σιρόπι για τον βήχα (για αν μην αναφέρω ξανά την ασπιρίνη) σε διανυκτερεύον φαρμακείο, ποτέ δεν το κατάλαβα. Τα άλλα τα φάρμακα, εκείνα που δίνονται μόνο με συνταγή γιατρού προφανώς και πρέπει να μείνουν αποκλειστικά στα φαρμακεία και να δίνονται από τους επιστήμονες φαρμακοποιούς (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το φυλλάδιο). Κανείς δεν λέει το αντίθετο. Το Panadol (ή το σιρόπι που λέγαμε πιο πάνω) όμως για ποιο λόγο να πωλείται μόνο σε συγκεκριμένο μέρος και μόνο σε συγκεκριμένες ώρες; Πρέπει να μου το δώσει επιστήμονας;
Το θέμα αυτό είναι ακριβώς το ίδιο με τον χαμό που είχε γίνει με τα βρεφικά γάλατα. Τα εξειδικευμένα (τα υποαλεργικά για παράδειγμα) ειδικά βρεφικά γάλατα, μέχρι πρόσφατα πωλούνταν αποκλειστικά στα φαρμακεία. Και φυσικά είχαν «τιμές φαρμακείο», που λένε. Υπάρχει ειδικό υποαλεργικό γάλα, το οποίο δίνεται σε περιπτώσεις βρεφών με αλλεργία στην πρωτεΐνη του γάλατος αγελάδας, το οποίο κοστίζει ούτε λίγο, ούτε πολύ 50+ ευρώ το κουτί. Και θες 10 τέτοια κουτιά το μήνα. Το παράδειγμα δεν είναι καθόλου τυχαίο. Επίσης, το εν λόγω παρασκεύασμα (γιατί μόνο γάλα δεν είναι) είναι αγγλικής κατασκευής και ενώ εδώ πωλείται (τουλάχιστον μέχρι πριν 3 χρόνια – δεν το έχουμε χρειαστεί ευτυχώς από τότε) προς 50 ευρώ, στην Αγγλία το είχα βρει σχεδόν στη μισή τιμή (στο Internet, γιατί αν ήμουν εκεί θα είχα αγοράσει κανένα τόνο). Γιατί δηλαδή το συγκεκριμένο γαλατάκι να μην πωλείται στα σουπερμάρκετ, και να μπορεί κανείς να το βρει πιο φθηνά; Μάλιστα, το συγκεκριμένο γάλα πωλούταν ακριβώς στην ίδια τιμή σε όλα, μα όλα τα φαρμακεία που είχα ψάξει. Καρτέλ είπατε; Άντε καλέ.
Και μια που μιλήσαμε για τιμές, στο φυλλάδιο παρουσιάζουν και δύο αποδείξεις, θέλοντας να μας δείξουν ότι στην Ελλάδα τα φάρμακα είναι φθηνά, ενώ σε Αμερική και Αγγλία (αυτά τα παραδείγματα φέρνουν) πανάκριβα. Δεν μας λένε όμως ποιος είναι ο βασικός μισθός σε αυτές τις δύο χώρες. Στην Αγγλία για παράδειγμα είναι € 1.250. Και μη μου πείτε ότι είναι ακριβή η ζωή εκεί. Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Δεν μπορείς να συγκρίνεις τις τιμές των προϊόντων σε δύο διαφορετικές χώρες. Αυτό που έχει σημασία είναι η αγοραστική δύναμη των πολιτών.
Τελικά, λοιπόν οι φαρμακοποιοί δεν ενδιαφέρονται για τη δική τους τη χασούρα, αλλά για το κοινό καλό. Για εμάς αγωνίζονται.
Φυσικά τα παραπάνω τα λέω από τη σκοπιά του απλού πολίτη. Αν ήμουν φαρμακοποιός κι εγώ δεν θα ήθελα να μου θίγουν τα συμφέροντα και να μου μειώνουν το κέρδος μου. Όχι όμως και να μας λένε ότι αγωνίζονται για το κοινό καλό. Η τσεπούλα τους, τους νοιάζει και τίποτα παραπάνω!
Ο Ελληνάρας 
Εννοείται, φίλε μου πως αγωνίζονται για το δικό μας, κοινό καλό! Οι οδηγοί στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάθε φορά που απεργούν ή κάνουν στάσεις εργασίας, το κάνουν για το δικό μου καλό. Με ταλαιπωρούν για το καλό μου. Πληρώνω ταξί, καθυστερώ στη δουλειά μου, μπλέκω στην κίνηση για το καλό μου.
Ανάλογες ανακοινώσεις με του φυλλαδίου της εικόνας είχα συναντήσει και στην ΕΥΔΑΠ Καλλιθέας που με πληροφορούσε πως το νερό θα ανέβει στα ύψη, αν η ΕΥΔΑΠ ιδιωτικοποιηθεί. Γενικώς, δηλαδή, όταν ιδιωτικοποιείται μια δημόσια εταιρεία, οι τιμές των προϊόντων/υπηρεσιών της εκτοξεύονται στα ύψη. Γιατί άραγε δεν ισχύει αυτός ο χρυσός κανόνας στην περίπτωση της ΔΕΗ;Γιατί, ενώ είναι δημόσια εταιρεία, το ηλεκτρικό ρεύμα τα τελευταία χρόνια έχει ακριβύνει περισσότερο από 30%; Και γιατί δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο με τις υπηρεσίες και τα προϊόντα του ΟΤΕ, ο οποίος ιδιωτικοποιήθηκε;Κάποτε ο δίμηνος λογαριασμός του ΟΤΕ για μία γραμμή ISDN + 24Mbps ADSL κόστιζε 90€ (μόνον τα πάγια)! Σήμερα οι ίδιες υπηρεσίες είναι 40% φθηνότερες!